Płynne uniwersum

Płynne uniwersum
Szklane gwiazdy
Marmurowy księżyc
Papierowa kometa

A pośród tego my

Zbyt płynni by zastygnąć
Zbyt szklani by wytrzymać
Zbyt marmurowi by wyparować
Zbyt papierowi by przetrwać

Jesteśmy echem wszechświata
Wciąż lamentującego za wybuchem

Jesteśmy odbiciem naszych marzeń
Tych zrodzonych w mroku nocy

Zmrożona próżnia skrapla się
Napełnia czarę naszymi duszami
A gdy wreszcie dokona się dzieło
Znów przyjdzie nam przybrać czas