Nigdy więcej wojny

A przede mną rósł mur
Za którym śmiali się ludzie
A w moim mrocznym świecie
Jedynie głód się śmiał

A wtedy pośród słoneczników zobaczyłem ją
Leżała tak niewinnie, tak spokojnie
Z przestrzelonym czołem

Ziemia krzyczy naszą krwią
Powietrze dosyć ma naszych oddechów
Nosimy w sobie brzemię tak stare
Jak stary jest pierwszy grzech

Widziałem zjadane dzieci
I dzieci, które kradły by przeżyć
Nikt nie był tam bez grzechu
W świecie, który grzechu miał służyć

A wtedy pośród błota zobaczyła mnie
Leżałem skulony ze strachu
Czekając, aż głód zje mnie od środka

Ziemia krzyczy naszą krwią
Powietrze dosyć ma naszych oddechów
Nosimy w sobie brzemię tak stare
Jak stary jest pierwszy grzech

Mogłem uciec wiele razy
Mogłem nie widzieć tego cierpienia
Jednak zostałem, żeby być świadkiem
I szepnąć tylko: nigdy więcej wojny

A kiedyś znów spotkamy się
Przechodząc się przez Umschlagplatz
Tym razem, jako wolni ludzie
I już nie będziemy się bać

Ziemia krzyczy naszą krwią
Powietrze dosyć ma naszych oddechów
Nosimy w sobie brzemię tak stare
Jak stary jest pierwszy grzech