Axis mundi

Dotarliśmy

Klęcząc nad własnymi kurhanami

Wlepiając ślepia w istotę wszechrzeczy

Jako marność ze szkła i łez

Dotarliśmy

Upadliśmy

Tam gdzie czas jest kolejną teorią

A przeciwieństwa złączają się w jedno

Zaklęci w przepięknym tworze 

Upadliśmy

Widzieliśmy

Zmarłych  i nienarodzonych

Złączonych jedną wstęgą

Kolorami ukazującą pradawne sekrety

Widzieliśmy

Poczuliśmy
Ten zew życia
I podmuch śmierci
W wolno spadających płatkach śniegu
Poczuliśmy

Zasnęliśmy
Pośród świata nam nieznanego
Obserwując ulatujące dusze
Rozpalone niczym gwiazdy
Zasnęliśmy