Moje ciało
plastelina
w twoich dłoniach
się wygina
me zmartwienia
tak plastyczne
te pragnienia
geometryczne
ciągną smutki
zbyt morficzne
marzenie jedno
metafizyczne
kształt określić
niepraktycznie
umrzeć cicho
dyplomatycznie;
Depresjolina
Autor:
Osobliwość
/ Etykiety:
Filozoficznie +
Manifest +
Melancholijnie +
Poezja +
Śmierć
/ 5 komentarzy
/
Edit post
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Przybywam się nieśmiało przypomnieć, że ocena wciąż czeka na skomentowanie. :3
OdpowiedzUsuńPozdrawiam,
Skoia
Spokojnie, spokojnie — nie zapomniałam, po prostu wiesz, jak to jest na wakacje. Nie chciałam komentować szybko i bez przemyślenia, więc możesz się spodziewać odzewu jakoś w pierwszy tydzień września!
UsuńPierwszy tydzień września, mówisz? ;D
UsuńXD
UsuńCześć!
OdpowiedzUsuńWybacz za reklamę, ale może Cię zainteresuje.
Zapraszam Cię serdecznie do wzięcia udziału w kreatywnym wyzwaniu pisarskim organizowanym na
https://wyzwania-pisarskie.blogspot.com/
Wystarczy napisać krótkie opowiadanie na dowolny temat. Obudź wyobraźnię. Poćwicz swoje pióro. Pobaw się słowem. Można wygrać książkowe nagrody!
Zapraszam też do przeczytania i skomentowania mojej ukończonej powieści
https://wszyscy-mamy-sekrety.blogspot.com/
Dwie historie rozgrywające się w różnych czasach – czasy wojenne i współczesne. Z pozoru nic je nie łączy, ale czy na pewno? Każdy człowiek skrywa jakąś tajemnicę, nieważne, czy małą, czy dużą. Dowiedz się, jakie sekrety skrywają bohaterowie. Będę wdzięczna za opinię, to doda mi motywacji. :)
Pozdrawiam ciepło!